Երջանիկ է նա, ով իրեն Աստծու առաջ մի՛շտ ներկա է ճանաչում և Աստծուն՝ իր առաջ ներկա, ինչպես որ կա՛ էլ իրականում:
Մտածելով, թե Աստված ո՛չ այլ մեկի մասին է հոգում, եթե ոչ իր, ինքը նույնպես ո՛չ այլ ինչ է խորհում, եթե ոչ՝ Աստծու Կամքը կատարելը:
Որովհետև Աստված ամեն ինչ արեց մարդու՛ համար և մարդուն՝ միայն Իր համար, ուստի հա՛րկ է, որ մարդ միայն Աստծու՛ն ծառայի: Իսկ սա այնժամ է լինում, երբ մարդ ինչ-որ մտածում, ասում ու կատարում է, այդ ամենն Աստծու Փառքի՛ է վերածվում:
Եվ երբ իրեն Աստծու առաջ ներկա է ճանաչում և Աստծուն՝ ամենուրեք ներկա, գործերը տեսնող ու մտածումները քննող, վնասակար դիպվածների պատահման ժամանակ բնավ չի՛ վրդովվում, որովհետև ստույգ գիտի՛, որ Աստված սիրու՛մ է իրեն, միշտ կամենում իր օգու՛տը և երբ թույլ է տալիս, որ վնաս պատահի, սա նույնպես իր օգտի՛ համար է:
Արդ, ով այսպես է մտածում, իսկապես ուրախ ու խաղաղ է իր բովանդակ կյանքում:
Պողոս Պատրիարք ԱԴՐԻԱՆԱՊՈԼՍԵՑԻ
«Խրատի Թանգարան»
Խորեն ԱՄԻՐՋԱՆՅԱՆԻ ՖԲ էջից